بر بال نسیم

اوج کجاست ؟ همه می خواهند اما نمی دانند

 کجاست . بالاترین نقطه است اما خود ، بالاتری

 دارد . اوجی دو باره دارد . اوج در اوج .

 به کجا می رسی ؟ گیج می شوی . بهتت می برد

 از معماری جهان . چگونه ساخته است خدا که

 با هیچ مقیاسی نمی شود فهمید . اشرف مخلوقات

 باشی و اینهمه در ماندگی ؟ در حبابی به نام

 جهان باشی و اینچنین حیران ؟ اما چه لذتی

 دارد این حیرانی !هیچ لذتی فراتر از لذت

 جستجو نیست .  اشتیاق پیدا کردن ، رنج را

 از یاد می برد . باید بگردی تا پیدایش کنی

 ؛ باید بسوزی تا چهره بنماید ، باید منزل

 به منزل بروی تا برسی یا نرسی ، اما در هر

 منزلی وصالی است . با هر نگاهی چشمک او را

 می بینی . ذره ای هستی در پی آفتاب . ذره

 هم نیستی اما حضورآفتاب  را حس می کنی اما

 چرا باید بروی ؟ چند منزل دیگر ؟ تا کی ؟

 این همه دواندن چرا ؟  او اینگونه می

 خواهد . باید ملتهب شوی ...