بر بال نسیم

گاه آن آمد که با مردان سوی میدان شویم

یک ره از از ایوان برون آییم و بر کیوان شویم

از فراق شهر بلخ اندر عراق از چشم و دل

گاه در آتش بویم و گاه در طوفان شویم

غم نباشد بیش ما را آن سپس روزی که ما

از نشابور و ز طوس و مرو زی همدان شویم 

از پی بغداد و کرخ و کوفه و انطاکیه

زهرمان حلوا شود آن شب که در حلوان شویم

چون به دارالملک عباسی امامی آمدیم

تازه رخ چون برگ و شاخ از قطره باران شویم

از برای حق صاحب مذهب اندر تهنیت

جان قدم سازیم و سوی تربت نعمان شویم

گرچه در ریگ روان عاجز شویم از بیدلی

چون پدید آید جمال کعبه جان افشان شویم

سنایی