بر بال نسیم

 من ، کی ام ؟ مسافر سه برزخ . برزخ نخستین  ام ، به پهنای یک ارش ، و به طول نه ماه .  زندان زهدان !

  برزخ آخرینم ، به عمق یک متر و به طول تمام عرش ! رختخواب آخرت ، با بالشی سنگی و بستری خاکی .

 و ، هر دو برزخ ، بی هیچ اجازه و بی هیچ اراده .

و برزخ میانه ، همین دنیاست .دنیا ، باغی است که نه وارد شدن در آن

 ، با اجازه توست ، نه  بیرون رفتن از آن . تنها ، در درون باغ است که مجبور به

  آزاد  بودن ی .

 تفاوت سه برزخ در همین است . از آدم نخستین ، تا آخرین فرزند او - اگر هنوز آدم باشد - ، همه کس ، در همه چیز مختارند الا در آمدن ، و ، رفتن .

در برزخ این ورود و خروج ، زمام توسن سرکش اختیار را به تو سپرده اند .

 به هر طرف که می خواهی بران ! هیچ عذری میاور . بهانه ای  نتراش . در

 این ناکجا آباد ، نه نافی به تو بند است و نه خونی به رگهایت پیوند ؛ مستقلی !

 ناکجا آبادت را خودت باید بسازی . نه افسوس از آمدن مسموع ، نه

 جهل از آینده مقبول است . "حال" را به دست تو داده اند ، چه بخواهی و چه

 نخواهی . چرا ؟  آنچه فرشتگان نمی دانستند و هنوز نمی دانند ، همین راز است .