بر بال نسیم

شب است و باغ گلستان ، خزان رویا خیز

بیا که طعنه به شیراز می زند تبریز

شعر شهر یار است که شاید کمی با اغراق در مورد شهر خود حرف می زند ، و  سپس اشاره به ماه خود می کند :

به گوشوار دلاویز ماه من نرسد

ستاره ، گرچه به گوش فلک شود آویز

اگر منظومه شمسی یک ماه دارد ، در منظومه قلب ها ، هزاران هزار ماه و میلیون ها ستاره در چرخشند و هر کس با یکی مانوس و بی وجودش ، مایوس .

حافظ شیراز ، با آن بیان غماز ، نگاهی به فتح تبریز داشت که گفت :

عراق و فارس گرفتی به شعر خوش حافظ

بیا که نوبت بغداد و وقت تبریز است

خواجوی کرمانی شبهه اغراق را از دامن شهریار زدود و گفت :

خواجو کنار دجله بغداد ، جنت است

 لکن میان خطه تبریز خوشتر است

امروز روز تبریز است . بیست و نهمین روز از بهمن ، و چه خاطره ای دارم من !