بر بال نسیم

زیبا ترین ترانه عمر ، آوازی چنان خموش است که تنها به گوش دل برسد و نغمه ای

 چنان حزین  ، که با نت اشک نوشته ، و  به مضراب مژه  نواخته شود  .

 این ، همان آوای مرغ سحر است که ذره ذره وجودش را در آتشدان شوق می ریزد و

 اخگر ذوب شده روح مواجش را در آسمان می پاشد و تقدیم به محبوب می کند ، و ما

 همینقدر – و فقط همینقدر - می فهمیم که آن سوخته را جان شد و آواز نیامد.... و

 چه آوازی رساتر و بلند تر از این ، که هیچ گوش نامحرمی نمی شنود  و کدام نغمه

 ای ، سکر آور تر و مدهوش کننده تر از آن ، که تنها با نگاه آشنا می توان شنید و با

 قلب لرزان می شود حس کرد ؟