بر بال نسیم

 به یک مسیحی یاد می دهند که صلیبی را بر گردنش آویزان کند ؛ حتی بر قبر او

 صلیب می کارند تا نه فقط  در طول حیاتش ، که حتی تا روز رستاخیز ، از یاد نبرد

 که مسیحش را ناجوانمردانه بر صلیب میخکوب کرده اند . بر گوش یک مسلمان از

 روز اول حضورش در این دنیا ، مرام نامه اش را در هفت جمله در گوشش می

 خوانند و حتی  درون قبر نیز همانها را بار دیگر تکرار و تاکید می کنند .

چه حکمتی است ؟ ... چنین می فهمم که در زندگی ، چیز هایی وجود دارد که انسان

 نباید فراموش کند . شاید درجه انسان بودن ، و رتبه زنده بودن هر شخص ، به اندازه

 فراموش کردن یا به یاد داشتن آن چیز هاست . خدا نیز، در آن سپیده دم آفرینش ، از

 همه بشریت اقرار گرفته است که او را فراموش نکنند . و براستی که فراموشکاری ،

 بیماری بزرگ انسان هاست ....