بر بال نسیم

کیست که میگوید شب ، قبل از آفتاب خلق شده

 است ؟ کیست که به سرفرازی خورشید ایمان

 ندارد ؟ چه اندیشه ای است که لذت دلچسب

 گرمای وجود را انکار کند و برای روشن ماندن

 این چراغ جاویی آفرینش ، نور از آفتاب

 عاریت بگیرد ؟ مگر قلب ، خود ، خورشید نیست

 و تابناکتر از آن  ؟ خورشید کدام کهکشان

 یارای برابری با قلب طپنده ای  را دارد که

 هر ظربه اش توان در هم کوفتن همه کهکشان ها

 را دارد ؟ شعاع کدام خورشید ، مطبوع تر از

 ترنم نغمه دلهای عاشقان است ؟ کدام کهکشان

 عظیم تر و وسیع تر از سینه ای است که قلب

 سوزانی در اوست ؟ چه شعله ای دارد آن

 چشم که بیکران ها را می سوزاند و اگر لحظه

 ای بر هم نشیند هزاران آفتاب ،  کور و بی

 مصرف می شوند ؟ مگر نه این است که اگر من 

 چشمانم را باز نکنم ، خورشید ول معطل است ؟

 پس کیست که میگوید خورشید ، نور چشم دیده

 هاست ؟ آآی اقیانوس مهربان وجود ، آیا

 درخشان تر از تو هم کسی هست ؟ ای هستی ، من

 در تو هیچ تاریکی نمی بینم . خورشید فقط تکه

 ای از توست که به رنگ زرد نقاشی شده است ؛

 و شب ، پرده موقتی است که بر تالار رنگارنگ

 زیبایی ها آویخته اند .