بر بال نسیم

ز بلبل ، بوستان ، پر ناله و فریاد خواهد شد

که صحرا سبز و گلها سرخ و دل ها شاد خواهد شد

عروس گل ز اطراف چمن در جلوه می آید

بیا گو بلبل مشتاق اگر داماد خواهد شد

ز بس کالحان داوودی ، ز مرغان عزیمت خان

بگوش من رسید امشب ، زبورم یاد خواهد شد

چنان می نالم از سودای آن گل چهره ، هر صبحی

که از نالیدن من عندلیب استاد خواهد شد

ز عشق روی آن لیلی من ار مجنون شوم ، شاید

که گر شیرین ببیند ، روی او فرهاد خواهد شد

نه تنها آب رویم برد و در جانم فکند آتش

که خاکم کرد و خاکم نیز هم ، بر باد خواهد شد

گرفتم کاوحدی آزاد گشت از هر که در عالم

ز بند او نمیدانم ، که چون آزاد خواهد شد

اوحدی مراغه ای