بر بال نسیم

ای آرزوی چشمم ، رویت به خواب دیدن

دوری نمی تواند ، پیوند ما بریدن

ترسم که جان شیرین ، هجران به هم رساند

تا وقت آنکه باشد ، ما را به هم رسیدن

موقوف التفاتم ، تا کی رسد اجازت

از دوست یک اشارت ، از ما به سر دویدن

تا روح بر نیاید ، جهدی همی نمایم

مشتاق را نشاید ، یک لحظه آرمیدن

چشمی که دیده باشد ، آن شکل و آن شمایل

بی او ملول باشد ، از روی خوب دیدن

ما را به نیم جانی ، وصلت کجا فروشند

ارزان بود به صد جان ، گر می توان خریدن

حیران شده است عقلم ، در صنع پادشاهی

کز خاک می تواند ، خورشید آفریدن

باشد همام شب ها ، در آرزوی خوابی

وقتی مگر خیالت ، در بر توان کشیدن

همام الدین تبریزی