بر بال نسیم

در غمش هر شب به گردون ، پیک آهم می رسد

صبر کن ای دل شبی ، آخر به ما هم می رسد

شام تاریک غمش را گر سحر کردم چه سود

کز پس آن نوبت روز سیاهم می رسد

صبر کن گر سوختی ای دل ، ز  آزار رقیب

کاین حدیث جانگداز اخر به شاهم می رسد

گر گنه کردم عطا از شاه خوبان دور نیست

روزی آخر مژده عفو گناهم می رسد

 آسمان شعر و ادب ایران زمین ، خورشید ها و ستاره هایی دارد . فصل ها هم دارد . چون بهار ! بهار که روزگاری ملک الشعرایش خواندند ، یکی از آن ستاره هاست . او ، هم شاعری است چیره دست ، هم میهن دوستی است شجاع ، و هم مبارزی  است بزرگ . خواننده ای ندیده ام که ایرانی باشد و از خواندن " ساقی نامه " اش  سیر بشود .