بر بال نسیم

در صبحگاه آفرینش

انسان لحظه ای بهشت را دید ، اما هنوز بهشتی نبود .

ماجرای هبوط  به او آموخت که او ،  " آدم " شده است اما ،  انسان ؟ هنوز نه !

آدم  باید بهشت را ترک کند ، به زمین خاکی هبوط کند ، و بهشت را به دست خود بسازد .

فهمید که  گرچه برگزیده خداست ، اما هم باید خود را بسازد و هم بهشتش را .

 او هر چه خود را می سازد ، بهشت هم ساخته می شود . رابطه تنگاتنگی است

 بین زیبایی وجود انسان با بهشتی که در آن خواهد بود .

در این راه طوفانها وجود دارد . گردابها ، سنگلاخها ، پرتگاه ها و فریبکده ها  وجود

 دارد . هفت خوان و هزار خوان ها وجود دارد . شیطان ، در هر گوشه ای کمین کرده

 است و صدای سقوط هم ، پیشاپیش می رسد .

آدم ، باید از کمین این همه دام  و شیطنت شیطان برهد تا به مقام  انسان برسد .

زندگی او ، سراسر کشاکش است ؛ و او هرگز دو چیز را نباید فراموش کند ؛ یکی

 خدا را و دوم ، شیطان را .